پنجمین جلسه شعر نیاوران از سلسله برنامه‌های «سیب و ترنج» با کارشناسی و اجرای «محمدرضا طهماسبی» از ساعت 17 روز چهاردهم تیر ماه 1401 با حضور علاقه‌مندان به شعر و ادب فارسی و شاعرانی چون شهاب‌الدین طباطبایی، رضاخواه، حکیم‌زاده، سید علیرضا حسینی، امیررضا تاجیکی، نورعلیپور، نورالدینی، علی حاجی‌زاده، احمدی، پازوکی، فاطمه غیاث‌آبادی فراهانی، جعفر حیدری، نادری، نوروزی و علی حاجیانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران در بخش ابتدایی جلسه به درخواست یکی از حاضرین، محمد رضا طهماسبی، کارشناس برنامه به سخنانی در باب « تاریخ بیهقی» پرداخت که زینت بخش دقایق ابتدایی بود.
در قسمت میانی برنامه شاعران با موضوع آزاد به شعر خوانی پرداختند.اولین شعرخوانی توسط آقای رضاخواه صورت گرفت:
گفتی که نباید پی ایام بمانم / یک گوشه نشینم بر این دام بمانم
از عشق مرا یکسره سیراب نمودی / تا باشم و لب بر لب این جام بمانم
صد راه به عقل و دل من دادی و گفتی / پای یکی از آن همه الهام بمانم و...
همچنین این شاعر جوان شعر زیر را نیز به مناسبت شهادت امام جواد (ع) خواند:
حالی به حالی گشته‌ام امشب دمادم / همراه روحم همراهی‌ام در دست بادم
در موج مجنون کبوترها بریدم / تا زودتر خود را رسانم به مرادم
مثل همان دفعه که زیر نور خورشید / پرهای خود را بر تن پاکش نهادم
این مرتبه اما رسیدم تا بگویم / پای تبارت تا قیامت ایستاده‌ام و...
شاعران دیگر در جلسه در خصوص سبک و طریقه شعرخواندن و عدم مطابقت خوانش با متن هر دو شعر ایراداتی وارد و به نقد آن پرداختند.
در ادامه یک بیت شعر از «استاد شهریار» توسط طهماسبی خوانش شد:
تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم / روزی سراغ وقت من آیی که نیستم
سپس از آقای نورالدینی دعوت شد تا به شعرخوانی بپردازد:
هر چند خسته جانم / هر چند بی قرارم / من قول دادم که دست از تو برندارم / عمری تو را سرودم تا لحظه‌ای ببینی دلبسته تو هستم / ابری شدم دچارم / عطر بهار نارنج جا مانده در خیابان / خواندم دمادم از آن با لهجه بهارم / لحن شکسته من دیدن ندارد و...
نقد و بررسی این شعر نیز توسط حاضران و همچنین مجری برنامه صورت گرفت که در نهایت مورد قبول واقع شد. شاعرانگی مناسب، بردن مخاطب در فضای معنوی، تشبیه‌ها، استعاره‌ها و المان‌های جدا کننده نظم از شعر از نکات مثبت این خوانش بود.
در ادامه برنامه محمدرضا طهماسبی به غزلی از مرحوم« استاد منزوی» اشاره کرد که با استفاده از ادوات ریاضی سروده شده است:
شهر منهای وقتی که هستی / حاصلش برزخی خشک و خالی
جمعه آیینه‌ها ضربدر تو / بی عدد صفر بعد از زلالی
حاصل جمع آب و تن تو / ضربدر وقت تن شستن تو
هر سه منهای پیراهن تو / برکه را کرده حالی به حالی
در ادامه آقای حکیم‌زاده فارغ‌التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران با حاضر شدن در پشت تریبون به شعرخوانی پرداخت:
بی تو این دیوانه دیگر عشق می‌خواهد چکار؟ / باغبان، این نخل بی سر عشق می‌خواهد چکار؟
ماها چشم انتظار خنده‌ای حالا بگو / با جنین مرده مادر عشق می‌خواهد چکار؟
خاک آخر در بغل می‌گیرد این دیوانه را / پس نهنگ شاد عنبر عشق می‌خواهد چکار؟ و ...
این شعر نیز مانند اشعار دیگر مورد نقد قرار گرفت و عنوان شد که در این شعر ردیف بیش از نصف مصرع را گرفته که این امر باعث محدود کردن شاعر می‌شود و اگر کلمه عشق نبود شاعر بهتر می‌توانست به موضوع بپردازد.
سپس آقای حسنی پازوکی شعری را سرود که بر گرفته از شعر «محمدحسن خان رهی معیری» بود.
دارم بتی ز جلوه دل سنگ آب کن / از عکس خویش آینه عالیجناب کن
اوراق صبر و طاقت عاشق به باد ده / از یک نگاه خانه مردم خراب کن
داغی به دست خود نه و عاشق تمام سوز / آتش به شاخه گل زن و بلبل کباب کن و ...
در ادامه شاعر جوان آقای علیرضا نورعلیپور به شعرخوانی پرداخت:
چشمش ز ناوک مژه آهو شکار کن / خورشید و ماه را رخش آیینه‌دار کن
این شام چندم است که خوابم ربوده است/ آن ماه چشم خلق ستاره شمار کن
آن محتسب که داده به میخانه دل منم / معشوقه‌ای مراست ز عاشق فرار کن
معشوقه‌ای مراست که یلداست گیسویش/ هر تار زلف او دل عاشق انار کن
دارم گلی و نرگس مستش به یک نگاه / عالم ز خون عاشق خود لاله‌زار کن و...
این شعر مورد تشویق حاضران و مجری برنامه قرار گرفت.
همچنین فاطمه فراهانی و سید علیرضا حسینی، نوروزی و... از دیگر حاضرانی بودند که به شعرخوانی پرداختند.
پایان بخش پنجمین محفل سیب و ترنج، روایتی از سوی محمدرضا طهماسبی با ذکر موضوع سوره برائت بود .
امید است با همکاری و مشارکت پر شور علاقه‌مندان به شعر شاهد برگزاری جلسات مداوم و غنی‌تری باشیم.