به مناسبت روز بزرگداشت حافظ شیراز

به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران،  شاه‌منصور شاه‌میرزا، ادب‌پژوه تاجیک به مناسبت روز بزرگداشت حافظ این مطلب را از سیریلیک به خط فارسی برگردانده است.

معلوم است که بزرگان ادب فارسی در منطقه ما از بیش‌ترین و برترین جایگاه و پایگاه برخوردارند و مردم ادب‌پرور و ادب‌دوست ما به آثار آنها عشق و علاقه وافر دارند.

مشاهر و مفاخر با به ارث گذاشتن غنی‌ترین آثار ادبی برای ما امروزیان گویی رسالت خویش را در گسترش،  ترویج و مانایی اخلاق حسنه و روش و شیوه زندگی انجام داده‌اند.

در تاجیکستان نیز همانند ایران سخنوران فارسی‌گوی صاحب آبروی و جایگاه رفیع و فاخرند و مردم چه خاص و چه عام اشعار آنها را با احترام بر زبان می‌آورند و اکثرا ابیات و اشعار زیادی را از حفظ هستند. ‌

در این میان جایگاه حافظ ویژه است و برخی بر این نظرند که نباید غزل‌های ملکوتی او را بدون وضو قرائت کرد، زیرا باور دارند که شعر حافظ مملو و برگرفته از آیات قرآنی است.

هنوز هم دیوان حافظ در خاندان هر تاجیک به عنوان کتاب قدسی قرار دارد و خوانندگان زیادی غزل‌های او را در پرده موسیقی اجرا می‌کنند و والدین در دعا و نیایش‌های خویش از ابیات حافظ بهره می‌گیرند چنانکه در بدرقه مسافر اکثر این بیت حافظ را پس از دعا و نیایش می‌خوانند:

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست/ هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

باری، حدود پنجاه سال قبل دکتر ناصرجان معصومی (۱۹۱۵-۱۹۷۴)، ادبیات‌شناس و زبان‌شناس معروف تاجیک در مجله «صدای شرق» (چاپ دوشنبه) مطلبی با عنوان «غزلسرای نامی شرق» نوشت که در آن به بررسی احوال و آثار بلبل چمن‌های شیراز پرداخته‌بود. این دانشمند در تالیف و تدوین کتب درسی برای مدارس و مکاتب تاجیکستان نیز نقش مهم داشته است.

به مناسبت روز بزرگداشت حافظ این مطلب را از سیریلیک به خط فارسی برگردان شده و در اینجا ارائه می کنیم،  ناگفته نماند که برخی از واژگان تاجیکی را در کمانک شرح داده‌ایم. امید است مورد توجه قرار بگیرد. به قول معروف:

هرکه خوانَد دعا طمع دارم/ زآنکه من بنده گنهکارم