اقتصاد هنر با اقتصاد مقاومتی قرابت دارد

به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران حسینی در پایان این بازدید که با همراهی عبادرضا اسلامی کولایی رییس فرهنگسرای نیاوران انجام شد، در سخنانی با ذکر این مطلب که یکی از شاخه‌های جدی هنر در تاریخ و فرهنگ ایران،  هنرهای وابسته به منسوجات، پارچه‌ها و بافته‌ها و در مرتبه بعد تزئینات آنها است. گفت: هیچ شهری در ایران پیدا نمی شود که حسب اقلیم و قوم، تنوع نقوش و رنگ‌ها و طرح‌های تزئینی منسوجات را نداشته باشد. دایره گسترده نام‌ها و نقش‌ها نشان از پراکندگی این هنر در ایران دارد. بسیاری ازشاخه‌های این هنر متأسفانه به دست فراموشی سپرده شده است. با این همه،  این که هنرمندانی با شعور و شناخت، سعی در بازشناسی این میراث ارزشمند دارند و آنها را براساس یافته‌های پژوهشی بازآفرینی می کنند سرمایه ثمین و ارزشمندی است. احیای رودوزی های سنتی و بروز خلاقیت در طراحی بهره مند از آنها ظرفیت ویژه ای در حوزه طراحی مد و لباس و پیوند پوشش امروز با سنت های اصیل گذشته بوجود می‌آورد.

وی در ادامه افزود: باید با استفاده از خلاقیت در کنار حفظ اصالت، هنرهای برآمده از هویت و سنت‌ها را با طراحی توأمان کنیم و در این بین آن را  به درستی به نسل جدید معرفی کنیم تا جوانان مستعد به آن اقبال نشان دهند.

معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: ظرفیت الهام بخش هنرهای اصیل ایران در هدایت و سوق سلیقه مردمان مختلف جهان می تواند بسیار تاثیر گذار باشد. معرفی این هنر به جهانیان افزون بر آشنایی با فرهنگ و ارایه چهره‌ای واقعی از ایران بازار جدیدی در مقابل هنرمندان می‌گشاید. از این رو اقتصاد هنر به طور عام و اقتصاد هنرهای ایرانی با اقتصاد مقاومتی قرابت دارد. اقتصادی درون زا، برون‌گرا و ارزش محور که  با نیروی انسانی تربیت شده موجود در کشور و همکاری و همت همه بخش‌ها خصوصاً بخش خصوصی می تواند اتفاقات ماندگاری را در این زمینه به همراه داشته باشد.

وی در پاسخ به سوالی در خصوص ثبت آثار هنری ایران توسط کشور های همسایه  با اشاره به پیشنهاد کشور ترکیه برای ثبت پرونده «خوشنویسی اسلامی» در میراث فرهنگی جهانی یونسکو خاطر نشان کرد: دوران اوج هنرهای ما دورانی بوده که توجهات ویژه به آنها می شده و این مجموعه و امتیاز بوده که باعث رشد و ترقی هنر بوده است اگر دیگرانی هستند که در همسایگی ما که سهمی از میراث گذشته را متعلق به خود می دانند اولین انگشت تذکر متوجه ما است که در این زمینه کم کاری کرده ایم. درباره همین پرونده خوشنویسی یازده سال پیش شخصاً این پرونده را مطابق الگوی ارایه شده یونسکو آماده کردم و به مسئولان مربوطه میراث فرهنگی ارائه کردم و متأسفانه اقدامی صورت نگرفت. اگر یازده سال پیش اقدام موثری در این زمینه صورت می گرفت امروز شاهد این اتفاقات نبودیم.

حسینی در بخش پایانی صحبت‌های خود با اشاره به این مطلب که اگر میراثی و یا چهره تاریخی  توسط سازمانی جهانی به نام کشوری دیگر ثبت شود مسئولیت ما دو چندان می شود تا ابعاد مختلف آن هنر و یا آن شخصیت هنری را معرفی کنیم گفت: به عنوان مثال مولانا برخاسته از فرهنگ ایرانی اسلامی است اگر چه در ترکیه سالیانی زیسته و به خاک سپرده شده است. اگر کلیت ویژگی‌های فرهنگی یک تمدن معرفی شود ثبت یک پدیده از آن به معنای بیگانه شدن آن نیست. مثلاً اگر کشوری حافظ را ثبت کند آیا کسی باور می‌کند که حافظ متعلق و متأثر از فرهنگ ایران نیست؟ از این رو تعلق هنر و هنرمندان  با ثبت از بین نمی رود اما وظیفه ثبت و معرفی هنر و هنرمندان را باید با جدیت مورد توجه قرار داد.